Τώρα που τα πράγματα ηρέμησαν στο σκακιστικό κόσμο, οι μικροί ανέλαβαν δράση. Στo Ηράκλειο της Κρήτης διοργανώνονται τα παγκόσμια πρωταθλήματα για αγόρια και κορίτσια. Ίσως ανάμεσά στους συμμετέχοντες βρίσκεται ένας μελλοντικός Παγκόσμιος Πρωταθλητής; Ο Βλαντιμίρ Ντβόρκοβιτς ξεκίνησε σχετική έρευνα και όλες οι απαραίτητες συνθήκες του παρασχέθηκαν...

Λοιπόν, να σας πω για το νησί της Κρήτης;

Στο νησί ο καιρός είναι θαυμάσιος,

Το φαγητό – του αξίζουν οι μεγαλύτεροι έπαινοι!!

Και η θάλασσα; Πουθενά δεν υπάρχει τέτοια θάλασσα...

Μετά τις έντονες ημέρες της Ολυμπιάδας στο άνετο και φιλόξενο Μπλεντ φαινόταν ότι δεν θα συναντούσε κανείς καλύτερες συνθήκες, στο εγγύς μέλλον τουλάχιστον. Όμως το πεπρωμένο μου έφερε στο δρόμο μου τα συνηθισμένο πλέον για μένα παγκόσμια νεανικά πρωταθλήματα. Στο παρελθόν ήμουν διαιτητής στην ίδια διοργάνωση στη Βαρσοβία (1991) και στην Οροπέσα της Ισπανίας. Αυτή τη φορά και για τα επόμενα χρόνια τη φιλοξενία του μέλλοντος του παγκοσμίου σκακιού ανέλαβε η Ελλάδα.

Το όμορφο θέρετρο “Creta Maris” που μας περίμενε ήταν όχι απλά υπέροχο, αλλά ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Είναι απλά φανταστικό! Κάποτε, την εποχή της Σοβιετικής Ένωσης, είχαμε ένα σύνθημα: “το καλύτερο στα παιδιά!”. Και τι σήμαινε αυτό? Κατασκήνωση προσκόπων με στρατιωτική πειθαρχία, ανιαρά παιχνίδια και φωτιές... διαμονή σε αντίστοιχο περιβάλλον – μέχρι 20 άτομα σε ένα θάλαμο... το φαγητό υγιεινό – δημητριακά, σούπες, κομπόστες. Το πόσο υγιεινό ήταν, η σημερινή γενιά δεν έχει ιδέα και ούτε πρόκειται να μάθουν οι επόμενες... Φανταστείτε ένα ξενοδοχείο πέντε αστέρων σε μια παραλία του Αιγαίου Πελάγους. Μεγάλα δίκλινα και τρίκλινα δωμάτια και ένας υπέρογκος αριθμός άνετων μπάνγκαλοους με τις πλέον σύγχρονες ανέσεις και συνθήκες, πολύ μακρινές από εκείνες της σοβιετικής εποχής. Για παράδειγμα, το “καταφύγιό μου” κατά τη διάρκεια της τουριστικής σεζόν κοστίζει περίπου τριακόσια ευρώ (την ημέρα!!)...

Όσον αφορά το φαγητό εδώ, τα λόγια είναι λίγα για να το περιγράψουν, και πάλι δεν θα το πιστεύατε. Πρέπει να το δει και να το δοκιμάσει κανείς. Προσωπικά δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοια ποικιλία και ποσότητα, παρ’ότι έχω δει πολλά. Δεν θέλω επίσης να διεγείρω την όρεξη των αναγνωστών, είναι σκληρό...

Τώρα, οι συνθήκες των αγώνων. Και εδώ οι Κρητικοί έχουν ξεπεράσει τους πάντες. Χώρος ένα ολοκαίνουριο τριόροφο συνεδριακό κέντρο και σύστημα κλιματισμού (και δεν πρόκειται για απλό αιρ-κοντίσιονερ), οι τεράστιες αίθουσες καλυμμένες με απαλά πολύχρωμα υφάσματα, κάθε άνεση που μπορείτε ή δεν μπορείτε καν να σκεφτείτε, ακόμη και ανελκυστήρες στους τρεις ορόφους... Οι συμμετέχοντες της τελευταίας Ολυμπιάδας θα ζήλευαν αυτά τα παιδιά. Ακόμα και το παλάτι του Κρεμλίνου ωχριά μπροστά του. Και όλα αυτά στα παιδιά! Πρέπει να ειπωθεί ότι τα παιδιά θεωρούν αυτά που σας περιγράφω ως δεδομένα. Όμως, όταν θα πάνε και σε άλλες διοργανώσεις, θα αναγκαστούν να αναπολήσουν πόσο όμορφα ήταν τότε στην Κρήτη. Δεν ζηλεύω καθόλου τους μελλοντικούς διοργανωτές – το να ξεπεράσουν ή έστω να πλησιάσουν τις εδώ συνθήκες είναι απλά αδύνατον.

Εσείς, φυσικά, περιμένετε από μένα και αγωνιστικά νέα. Όμως αυτά δεν θα σας τα πω ακόμη. Οι υποχρεώσεις μου εδώ είναι σχετικά απλές αλλά πολύ ενδιαφέρουσες. Σε μένα, ως πλέον ηλικιωμένο, οι διοργανωτές εμπιστεύτηκαν τα μικρότερα παιδιά – αγόρια κάτω των 10 (και 107 από αυτά!!). Πρόκειται για ένα θεσπέσιο θέαμα και πρωτόγνωρη εργασία. Στον πρώτο γύρο χρειάστηκε να οδηγήσω παιδιά στις καρέκλες τους, χέρι με χέρι. Πολλά “κάθονται” πάνω στις αναπαυτικές βελούδινες καρέκλες βάζοντας επάνω τα πόδια τους ή στέκονται όρθια. Πολλά από τα παιδιά είναι ντυμένα σε αθλητικές εμφανίσεις μπέϊζμπολ, ποδοσφαίρου (υπάρχει μάλιστα και ένα “εφτάρι” με την επιγραφή “Μπέκαμ”). Πριν την παρτίδα ανταλάσσουν σουβενίρ (κάρτες, γούρια, παιχνίδια κλπ.).

Κάποιοι διαιτητές, όπως άλλωστε και εγώ, έχουν μεταφερθεί εδώ από την Οροπέσα: η γκρανμέτρ και πολύγλωττη Ελιζαμπέτα Πολιχρονιάντε, ο Ολλανδός Γιόχαν Ζβάνεπολ, η Ρουσλάνα Μοτσάλοβα από τη Λευκορωσία. Φυσικά, η πλειοψηφία των διαιτητών είναι Έλληνες. Οι δύο που δουλεύουν μαζί μου είναι ικανοί και πολύ καλοί στην επικοινωνία με τα παιδιά (και δεν είναι και τόσο απλό αυτό)...